czyli Przyjacielskiej Grupy Biegowej mogliśmy obserwować dokładnie miesiąc temu na Polanie Trzech Dębów.

Tym razem to prawdziwe dziki nas odwiedziły. Wystarczyła właściwie jedna noc, by Polana Trzech Dębów zmieniła swoje oblicze.

Nie ma się jednak co dziwić. Dziki były tu pierwsze. To jest ich stałe „buchtowisko”, czyli miejsce gdzie ryją w ziemi w poszukiwaniu ukrytego w glebie pożywienia.  Na żer wychodzą pod osłoną nocy. Całe dnie spędzają w tzw. „barłogach" skrzętnie ukrytych w leśnych ostępach.

Czego tam właściwie szukają?

Polana Trzech Dębów, otwarta przestrzeń w lesie, to idealne miejsce do rozwoju szkodników: chrabąszcza majowego, guniaka czerwczyka i wałkarza lipczyka,  których larwy stanowią prawdziwy przysmak dzików. Brudnobiałe, tłuste, workowate larwy, silnie łukowato wygięte o żółtobrunatnej głowie. Osiągają długość nawet do ponad 6 cm i przechodzą 3 stadia rozwojowe. Żyją sobie bezpiecznie pod ziemią przez cztery lata, żywiąc się korzeniami początkowo traw, potem drzew, w miarę swojego wzrostu dobierając się do coraz grubszych korzeni, stanowiąc ogromne zagrożenie nie tylko dla upraw, ale też młodników.

- To nie pierwszy raz, gdy dziki urządzają sobie ucztę na polanie - przyznaje Jacek Napieralski, nadleśniczy Nadleśnictwa Karczma Borowa. - Odwiedzają to miejsce co roku, wcześniej żerując zazwyczaj na polach kukurydzy - dodaje.

To jest pyszne

To co dla nie jednego turysty wydaje się być zniszczeniami dokonanymi przez dziki, dla nas leśników jest naturalną koleją rzeczy. Dziki mają szczególne znaczenie w ochronie lasu i pełnią sanitarną rolę, ponieważ „buchtując" nie tylko spulchniają glebę, ale i zjadają wiele poczwarek czy larw groźnych gatunków owadów, przez co ograniczają również masowy ich pojaw w lasach. Dodatkowo jako gatunek wszystkożerny żywi się również padliną, oczyszczając w ten sposób las.

Rodzina

Dziki to towarzyskie stworzenia – żyją  w prowadzonych przez stare samice (zwane lochami) rodzinnych watahach, składających się od kilku do kilkunastu osobników, głównie matek z młodszym i starszym potomstwem, czyli warchlakami. Samotny tryb życia preferują tylko dorosłe samce (odyńce), które dołączają do stada na czas rui. Przez resztę roku wędrują po lasach, a znane są z tego upodobania – potrafią przemierzyć nawet kilkaset kilometrów.

Dziki posiadają niesamowicie wyostrzone zmysły węchu i słuchu, dlatego dla obserwatora przyrody widok dzika w ciągu dnia to prawdziwa rzadkość, a zarazem niesamowite przeżycie.